Τι είναι η σηπτική αρθρίτιδα?

Σηπτικός, ή μολυσματικών, αρθρίτιδα είναι λοίμωξη από μία ή περισσότερες αρθρώσεις από τους μικροοργανισμούς. Κανονικά, η κοινή λιπαίνεται με μια μικρή ποσότητα υγρού που αναφέρεται ως αρθρικό υγρό ή από κοινού ρευστό. Η κανονική κοινή ρευστό είναι στείρο και, αν αφαιρεθούν και να καλλιεργούνται στο εργαστήριο, Δεν μικρόβια θα βρεθεί. Με σηπτική αρθρίτιδα, μικρόβια είναι αναγνωρίσιμα σε επηρεαζόμενη από κοινού ρευστό.

Πιο συχνά, σηπτική αρθρίτιδα επηρεάζει μια ενιαία κοινή, αλλά μερικές φορές περισσότερες αρθρώσεις εμπλέκονται. Οι αρθρώσεις που επηρεάζονται ποικίλλουν κάπως ανάλογα με το μικρόβιο που προκαλεί τη μόλυνση και την προδιαθεσικοί παράγοντες κινδύνου του προσώπου που αφορά. Σηπτική αρθρίτιδα καλείται επίσης λοιμώδη αρθρίτιδα.

Σηπτική αρθρίτιδα

* Σηπτική αρθρίτιδα είναι λοίμωξη από μία ή περισσότερες αρθρώσεις από τους μικροοργανισμούς.
* Σηπτική αρθρίτιδα μπορεί να προκληθεί από βακτήρια, ιούς, και τους μύκητες.
* Κίνδυνοι για την ανάπτυξη της σηπτικής αρθρίτιδας περιλαμβάνονται η λήψη ανοσο-καταστολή φάρμακα, ενδοφλέβια κατάχρηση φαρμάκων, παρελθόν νόσος των αρθρώσεων, τραυματισμό ή χειρουργική επέμβαση, και τις υποκείμενες ιατρικές παθήσεις, συμπεριλαμβανομένων του διαβήτη, αλκοολισμός, δρεπανοκυτταρική αναιμία, ρευματικά νοσήματα, και διαταραχές του ανοσοποιητικού ανεπάρκεια.
* Τα συμπτώματα της σηπτικής αρθρίτιδας περιλαμβάνουν πυρετό, ρίγη, καθώς και πόνος στις αρθρώσεις, πρήξιμο, ερυθρότητα, ακαμψία, και η ζεστασιά.
* Σηπτική αρθρίτιδα έχει διαγνωστεί με τον εντοπισμό μολυσμένων από κοινού ρευστό.
* Σηπτική αρθρίτιδα αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά και παροχέτευση των μολυσμένων κοινών υγρού από το κοινό.

Τι μικρόβια προκαλούν σηπτική αρθρίτιδα?

Σηπτική αρθρίτιδα μπορεί να προκληθεί από βακτήρια, ιούς, και τους μύκητες. Οι πιο κοινές αιτίες της σηπτικής αρθρίτιδας είναι βακτήρια, συμπεριλαμβανομένων των Staphylococcus aureus και αιμόφιλο ινφλουέντζας. Σε ορισμένες “υψηλού κινδύνου” ιδιώτες, άλλα βακτήρια μπορεί να προκαλέσουν σηπτική αρθρίτιδα, όπως το E. coli και Pseudomonas spp. σε χρήστες ενδοφλέβιων φαρμάκων και των ηλικιωμένων, Neisseria gonorrhoeae σε σεξουαλικά ενεργές νεαρούς ενήλικες, και ειδών της Salmonella. σε μικρά παιδιά ή σε άτομα με δρεπανοκυτταρική νόσο. Άλλα βακτήρια που μπορούν να προκαλέσουν σηπτική αρθρίτιδα περιλαμβάνουν Mycobacterium tuberculosis και το spirochete βακτήριο που προκαλεί η ασθένεια Lyme.

Οι ιοί που μπορούν να προκαλέσουν σηπτική αρθρίτιδα περιλαμβάνουν ηπατίτιδα Α, B, και C, παρβοϊό B19, έρπητα των ιών, HIV (AIDS ιού), HTLV-1, αδενοϊός, ιών Coxsackie, παρωτίτιδα, και ο ιός Έμπολα. Οι μύκητες που μπορούν να προκαλέσουν σηπτική αρθρίτιδα περιλαμβάνουν histoplasma, coccidiomyces, και Blastomyces.

Θεραπεία  λοίμωξης του κατώτερου αναπνευστικού ….

Τα αντιβιοτικά είναι οι κύριες επιλογές θεραπείας για την λοίμωξη του κατώτερου αναπνευστικού. Επιλογή των αποτελεσματικών αντιβιοτικών συνάρτηση με τη διάρκεια της νόσου, την ηλικία του μολυσμένου ατόμου και της σοβαρότητας των βρογχικών λοίμωξης είναι σημαντική.

Αμοξικιλλίνη και κλαβουλανικό οξύ είναι το καλύτερο φάρμακο για τη θεραπεία της λοίμωξη του κατώτερου αναπνευστικού. Απλό αμοξικιλλίνης ενδέχεται να αποτύχει στη θεραπεία της LRTI, καθώς η πιθανότητα της καταστροφής από την betalactamases είναι υψηλή. Κλαβουλανικό οξύ είναι το β-αναστολέα lactamse αποτρέπει την καταστροφή των αντιβιοτικών πενικιλλίνη. Έτσι, το κλαβουλανικό οξύ βελτιώνει τη δραστικότητα της αμοξικιλλίνη και καλύτερα στη θεραπεία λοίμωξη του κατώτερου αναπνευστικού. Αν αμοξικιλλίνη δίνεται μόνο του, οι πιθανότητες ανάπτυξης ανθεκτικότητας από τα βακτήρια είναι υψηλή.

Ambroxol δίνεται μαζί με αντιβιοτικά, βοηθά στην καλύτερη διείσδυση των αντιβιοτικών στους ιστούς των πνευμόνων.

Τα αντιβιοτικά πρέπει να δοθεί για πέντε με επτά ημέρες για τη θεραπεία της λοίμωξη του κατώτερου αναπνευστικού.

Από του στόματος χορήγηση φαρμάκων σε παιδιά και βρέφη είναι πολύ δύσκολη. Η ορθή διοίκηση δοσολογία βοηθά στην καλύτερη αντιμετώπιση της λοίμωξη του κατώτερου αναπνευστικού.

Οι λοιμώξεις από μύκητες των οστών προκαλούνται συνήθως από πρωτοπαθείς φλεγμονές άλλων οργάνων, συνήθως των πνευμόνων.

Η διαφορική διάγνωση θα γίνει από χρόνια τοπική φλεγμονή άλλης αιτίας και επιτυγχάνεται

• με καλλιέργεια του αρθρικού υγρού της άρθρωσης που πάσχει
• βιοψία ιστού, οστού από την τοπική φλεγμονή
• ορολογικές αντιδράσεις

  Οστεομυελίτιδα (Ο.Σ.Μ.Τ.)

  Φλεγμονώδης εξεργασία του οστού από μικρόβια, μύκητες, μυκοβακτηρίδια, που συνοδεύεται από οίδημα, αγγειακή συμφόρηση, θρόμβωση παρακειμένων μικρών αγγείων, που οδηγεί τελικά στην καταστροφή του οστού. Η Ο.Σ.Μ.Τ. χωρίζεται σε
  • Σαν αιματογενής (σε άτομα σε αιμοδιάλυση – χρήστες φαρμάκων)
  • Από παρακείμενη εστία (οξεία – χρόνια) που συνοδεύεται από:
  • Αγγειακή ανεπάρκεια (σακχαρώδης διαβήτης – αθηροσκλήρυνση)
  • Χωρίς αγγειακή ανεπάρκεια

  Προδιαθεσικοί παράγοντες Ο.Σ.Μ.Τ.

  • Σακχαρώδης διαβήτης
  • Δρεπανοκυτταρική αναιμία
  • Ανεπάρκεια ανοσολογικού συστήματος
  • Χρήστης – χρήση IV ουσιών
  • Ενδοκαρδίτιδα
  • Ουρολοίμωξη
  • Μικροβιαιμία από κεντρική γραμμή – καθετηριασμό
  • Πρόσφατες ορθοπεδικές επεμβάσεις

  Συχνότερα μικρόβια που προκαλούν Ο.Σ.Μ.Τ.

  • Staphylococcus aureus
  • Staphylococcus sp.
  • Staphylococcus epidermidis
  • Pseudomonas aeruginosa (ιδίως σε χρήστες IV ουσιών)
  • Salmonella sp. (κυρίως σε ασθενείς με δρεπανοκυτταρική αναιμία)
  Η οξεία αιματογενής οστεομυελίτιδα στους ενήλικες εμφανίζεται σε ποσοστό 20% και εντοπίζεται στα πλατέα οστά και ειδικά στην σπονδυλική στήλη. Επίσης οξεία οστεομυελίτιδα μπορεί να προκληθεί από μικροβιακή επινέμηση του οστού από παρακείμενη φλεγμονώδη εστία.

  Κλινική εικόνα

  Εμφανίζονται συμπτώματα φλεγμονής όπως τοπική ερυθρότητα, πρήξιμο, περιορισμός κινητικότητας της άρθρωσης που πάσχει. Πυρετός συνοδεύει συνήθως την Ο.Σ.Μ.Τ., που προκαλείται από S. Aureus (χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο).

  Εργαστηριακά ευρήματα

  • Αύξηση λευκών αιμοσφαιρίων – αύξηση ταχύτητας καθίζησης ερυθρών (T.K.E.) – αύξηση C – αντιδρώσας πρωτεΐνης (CRP)
  • Καλλιέργειες αίματος είναι θετικές σε ποσοστό 50% στην οξεία αιματογενή οστεομυελίτιδα.
  • Καλλιέργεια και ιστολογική εξέταση δειγμάτων οστού κατά την χειρουργική επέμβαση είναι ιδιαίτερα διαφωτιστική (παρουσία > 5 ουδετεροφίλων
  ανά οπτικό πεδίο αποδεικνύει λοίμωξη). (Ευαισθησία 43-84% - ειδικότητα 93-97%).

  Απεικονιστικές μέθοδοι

  1.Ακτινογραφία της περιοχής που πάσχει. Πρώιμα σημεία αποτελούν:
  • το οίδημα των μαλακών μορίων της περιοχής
  • το οίδημα γύρω από το οστούν
  • εστιακή οστεοπενία
  
  
  2.Υπερηχογράφημα: Οίδημα των γειτονικών μαλακών μορίων, πάχυνση περιοστέου.
  3.Το σπινθηρογράφημα με χρήση 99mTC-MDP τριών φάσεων είναι θετικό στις 2-3 πρώτες ημέρες από την έναρξη της νόσου. [Χρήση και άλλων ισοτόπων όπως 67Ca – 111In: ραδιοσήμανση θετικών αιμοσφαιρίων].
  4.Αξονική τομογραφία – Μαγνητική τομογραφία: Η αξονική παρέχει καλή απεικόνιση της φλοιώδους μοίρας του οστού, περιοστέου, μαλακών μορίων. Η μαγνητική τομογραφία παρέχει πληροφορίες και καλή απεικόνιση των πρώιμων αλλοιώσεων της Ο.Σ.Μ.Τ. αλλά δεν προσφέρει βοήθεια στην παρακολούθηση και εξέλιξη της νόσου.

  Εμπειρική θεραπεία

  1.Κλινδαμυκίνη ή Τριμεθοπρίμη / Σουλφαμεθοξαζόλη ή νεώτερη Κινολόνη (σιπροφλοξασίνη). Σε νοσηλευόμενους αρρώστους με Ο.Σ.Μ.Τ. χορηγείται Βανκομυκίνη, μέχρι του αποτελέσματος των καλλιεργειών. 2.Ασθενείς με αιμοσφαιρινοπάθεια: Αντισταφυλοκοκκική αγωγή + σιπροφλοξασίνη ή κεφτριαξόνη. 3.Σε χρήστες IV ουσιών (πιθ. Λοίμωξη με ψευδομονάδα) σιπροφλοξασίνη ή κεφταλιδίμη ή κεφεπίμη ή αλτρενάμη ή καρβαπενέμη.

  Χειρουργική θεραπεία Ο.Σ.Μ.Τ.

  Συνδυάζεται στους ενήλικες με αντιμικροβιακή θεραπεία και περιλαμβάνει:
  1.Χειρουργικό καθαρισμό
  2.Κάλυψη νεκρού χώρου
  3.Οστική σταθεροποίηση
  4.Κάλυψη μαλακών μορίων

  Χρόνια Οστεομυελίτιδα

  Συνηθισμένα αίτια Χρόνιας Οστεομυελίτιδας

  Μικρόβιο	Απομόνωση
  Staphylococcus aureus	50-70% συνηθέστερο παθογόνο
  Coagulase negative staphylococcus	30-50% σε παρουσία ξένων σωμάτων
  Gram(-) αερόβια π.χ. Escherichic coli	25% νοσοκομειακή λοίμωξη ή επιμόλυνση επιπεπλεγμένου κατάγματος
  Pseudomonas aeruginosa	50% σε οστεομυελίτιδα μετά από τραύμα (πάτημα καρφιού) – χρήστες IV ουσιών
  Salmonella sp. (S. enteritidis)	< 20% σε δρεπανοκυτταρική νόσο
  Streptococcus pneumoniae	< 20% σε δρεπανοκυτταρική νόσο
  Αερόβια και αναερόβια	5% του συνόλου – μικτές λοιμώξεις

  Αλγόριθμος Διάγνωση και Θεραπείας Χρόνιας Οστεομυελίτιδας

  Διάγνωση

  Ιστορικό Τραύμα στην περιοχή Χειρουργική επέμβαση Οξεία οστεομυελίτιδα

  Κλινική εικόνα Συριγγώδης πόρος (όχι πάντα) Οίδημα τοπικό Τοπικά σημείαφλεγμονής (rubor – tubor – callor dolor

  Εργαστηριακή διερεύνηση Αύξηση ΤΚΕ Αύξηση CRP (μη ειδικές διαγνωστικές εξετάσεις, αλλά χρήσιμες για τη διάγνωση, παρακολούθηση πορείας νόσου)

  ↓

  Απεικονιστικός έλεγχος	Σπινθηρογράφημα
  MRI (μέθοδος εκλογής με ευαισθησία 95% - ειδικότητα 88% απεικόνιση των αλλοιώσεων Αξονική τομογραφία (απεικόνιση φλοιού και μαλακών μορίων) Υπερηχογράφημα (υπέγερση περιοστέου, τοπική αύξηση αγγειώσεων, τοπική συλλογή υγρού, χρήσιμο για παρακέντηση) Rx οστού (μη ειδική – καθυστερεί (14 ημέρες / η απεικόνιση της βλάβης)	Σπινθηρογράφημα οστών 3 φάσεων με τεχνήτιο 99mTC – MDP (ευαισθησία 93% - ειδικότητα 33%) Σπινθηρογράφημα οστών με 67Ca (ευαισθησία 81% - ειδικότητα 69%) - αμφίβολος συνδυασμός με σπινθηρογράφημα με 99MTc – MDP Σπινθηρογράφημα με λευκά αιμοσφαίρια με111In (ευαισθησία 88% - ειδικότητα 85% -δύσχρηστο)

  ↓

  Τεκμηρίωση διάγνωσης

  1.Καλλιέργεια από δείγματα ≥ 3μετά από ανοικτή (κατά προτίμηση) ή κλειστή βιοψία δια μέσου υγιούς δέρματος. Προηγηθείσα διακοπή αντιβιοτικών για ≥2 εβδομάδες.
  2.Παθολογοανατομική εξέταση
  ↓

  Θεραπεία

  Πάντοτε συνδυασμός εκτεταμένου χειρουργικού καθαρισμού επί υγιών ιστών και μακροχρόνιας χορήγησης αντιβιοτικών. Λόγω του χρόνιου χαρακτήρα της λοίμωξης δεν υπάρχει συνήθως ανάγκη για άμεση χορήγηση εμπειρικής μικροβιακής αγωγής. Η αγωγή χορηγείται με βάση τα αποτελέσματα της καλλιέργειας.
  Ελάχιστη διάρκεια 6 εβδομάδες, συνήθως 3 μήνες μπορεί και μέχρι 6 μήνες ανάλογα με παρακολούθηση κλινικής και εργαστηριακής πορείας του ασθενούς. (Εξατομίκευση θεραπείας)

  Θεραπεία Χρόνιας Οστεομυελίτιδας

  Για S. aureus με γνωστή ευαισθησία του παθογόνου μικροβίου.
  ΚΛΙΝΔΑΜΥΚΙΝΗ + ΚΟΤΡΙΜΟΞΑΖΟΛΗ
  ΦΟΥΣΙΔΙΚΟ ΝΑ + ΚΟΤΡΙΜΟΞΑΖΟΛΗ
  ΚΟΤΡΙΜΟΞΑΖΟΛΗ + ΡΙΒΑΜΠΙΚΙΝΗ¹
  ΣΙΠΡΟΦΛΟΞΑΣΙΝΗ + ΡΙΦΑΜΠΙΚΙΝΗ²
  ΣΙΠΡΟΦΛΟΞΑΣΙΝΗ + ΚΛΙΝΔΑΜΥΚΙΝΗ
  Επί παρουσίας πολυανθεκτικού στελέχους χορήγηση
  ΒΑΝΚΟΜΥΚΙΝΗΣ + ΤΕΪΚΟΠΛΑΝΙΝΗ + ΡΙΦΑΜΠΙΚΙΝΗ, ΛΙΝΕΖΟΛΙΔΗ³
  Επί αρνητικών καλλιεργειών
  Εφαρμογή εμπειρικής θεραπείας με ένα από τα παραπάνω σχήμα κατά του S. Aureus, με την προϋπόθεση ότι δεν έχει δοθεί η ίδια αγωγή τους τελευταίους 3 μήνες.
  ¹Χρήση της ριφαμπικίνης είναι σημαντική στο συνδυασμό, αλλά μόνον όταν το παθογόνο μικρόβιο είναι ευαίσθητο. Δεν χρησιμοποιείται ποτέ μόνη της. ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΝΤΟΧΗΣ!!!
  ²Συνδυασμός ριφαμπικίνης με κινολόνη (σιπροφλοξασίνη) που υπάρχει η μεγαλύτερη εμπειρία. Λιγότερα δεδομένα υπάρχουν για την φλοξασίνη και τελευταία προτείνεται η μοξιφλοξασίνη.
  ³Πλεονεκτήματα της λινεξυλίδης είναι η ύπαρξη p.o. μορφής που έχει άριστη βιοδιαθεσιμότητα και εξαίρετα φαρμακοκινητικά χαρακτηριστικά. Μεονεκτήματα φαρμάκου που απαιτούν στενή παρακολούθηση του αρρώστου είναι αναιμία – θρομβοπενία – περιφερική νευρίτιδα, που εμφανίζονται σε χρήση πάνω από 15 ημέρες. Περιορισμένες μελέτες σε χρόνια οστεομυελίτιδα.

Μικροβιολογική διάγνωση COPD

• Ο ρόλος της Gram χρώσης και της καλλιέργειας πτυέλων στον προσδιορισμό της αιτιολογίας των παροξύνσεων της ΧΑΠ είναι περιορισμένος, γιατί:
• οι αεραγωγοί των ασθενών με ΧΑΠ είναι χρονίως αποικισμένοι
• κίνδυνος επιμόλυνσης του δείγματος από μικροοργανισμούς της χλωρίδας του ανώτερου αναπνευστικού
• Έλεγχος των πτυέλων με καλλιέργεια και Gram χρώση πρέπει να πραγματοποιείται σε ασθενείς με:
• α) συχνές παροξύνσεις
• β) χρόνια αποβολή πυωδών πτυέλων
• γ) ανεπαρκή ανταπόκριση στη θεραπεία.

Λοιμώξεις κατώτερου αναπνευστικού συστήματος

• Οξεία βρογχίτιδα λοιμώδους αιτιολογίας
• Χρόνια βρογχίτιδα
• Παρόξυνση χρόνιας βρογχίτιδας
• Πνευμονία

Οξεία βρογχίτιδα  λοιμώδους αιτιολογίας

• Φλεγμονή  του βρογχικού δένδρου μετά από λοίμωξη ανώτερου αναπνευστικού

Χρόνια βρογχίτιδα και παρόξυνση(COPD)

• Παραγωγικός βήχας >3 μήνες για 2 συνεχή χρόνια
• Πάσχει το 25%  ενηλίκων(καπνιστές)
• Παρόξυνση
• Δύσπνοια, ταχύπνοια, δυσφορία, αλλαγή στη ποιότητα, ποσότητα ή σύσταση πτυέλων, ακροαστικά ευρήματα συμβαίνει συνήθως σε έδαφος αποφρακτικής πνευμονοπάθειας, τραχειοστομίας, κυστικής ίνωσης 

 ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΟΣΤΩΝ ΑΡΘΡΩΣΕΩΝ

 ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΑΠΟ ΒΑΚΤΗΡΙΔΙΑ

Οστεομυελίτιδα :

• Οξεία αιματογενής οστεομυελίτιδα
• Οστεομυελίτιδα ιερολαγονίων
• Υποξεία οστεομυελίτιδα
• Οστεομυελίτιδα μετά από διατιτραίνοντα τραύματα ποδιών
• Υποξεία οστεομυελίτιδα επιγονατίδας
• Χρόνια υποτροπιάζουσα πολυεστιακή οστεομυελίτιδα

Σηπτική αρθρίτιδα :

• Σηπτική ιερολαγονίτιδα
• Νεανική δισκίτιδα
• Φυματιώδης αρθρίτιδα
• Αρθρίτιδα από μη φυματιώδη μυκοβακτηρίδια
• Αρθρίτιδα από σαλμονέλλα
• Σύνδρομο γονοκοκκικής αρθρίτιδας δερματίτιδας τενοντοελυτρίτιδας
• Μελιτοκοκκική αρθρίτιδα
• Πνευμονιοκοκκική αρθρίτιδα
• Μηνιγγιτιδοκοκκική αρθρίτιδα